Benim şehrim; Batman

Nejla teyzenin 
Dedikoduları gibi 

Pabucunu kaybetmiş 
Bir çocuk edasıyla 
Çaresiz ve bitkinim 
Bu şehir vermeyecek bana pabuçlarımı 
Biliyorum...
Ben bekliyorum
Belki yardım edecek
Birileri vardır umuduyla 
Dedim ya;
Akşamlar bir romandı bu şehirde

Boyası dökülmüş sevdalarla 
Bir o kadar yaralı insanlarla 
Ayakta durmaya çalışıyor bu şehir

Çökmek üzere olan duvarlarla 
Yıkılmaya yüz tutmuş 
Bir gemi iskelesi gibi 
Ha yıkıldı
Ha yıkılacak
Ne zaman yıkılacağı da 
Yıkıldığı zaman altında kalacaklar da meçhul 

Bu şehir yok olmaya mahkum
Elbet yıkılacak 
Yolun sonu rahmettir 
Tarihe kazınacak
Bu şehir
İyi mi anılacak 
Kötü mü 
O da meçhul 
Diğer meçhuller gibi 
Meçhul hayatlar 
Meçhul insanlar gibi 

Şehrimin çocukları
Öyle masum 
Öyle tatlı 
Kimi sorumlu bazı şeylerden 
Işıklarda cam silmekten 
Üç kuruş para için 
Kardeşlerinin okuması için 
Zaten 
Aklında sürekli bir kaç kelime 
"Okusun kardeşlerim 
Ben 
Okumasamda olur"

İnsanlık ölmez benim şehrimde
kocamandır yürekleri 
Herkes kardeştir birbiriyle 
Var ise sokakta yatan 
Tutar ellerinden kaldırır benim insanım 
Kalacak bir yer bulur 
Karnını doyurur.
İnsanlık ölmez benim şehrimde...

Mıhammed Nuri GÜLTEKİN